Uitslag bloedonderzoek schildklier

Uitslag bloedonderzoek schildklier. De huidige medische protocollen meten de TSH-waarde en soms de T4 voor de diagnose van een trage schildklier. Nadeel: niet alle schildklierproblemen zijn meetbaar met alleen bloedonderzoek. Ten eerste liggen de referentiewaarden zo ver uit elkaar dat vrijwel iedereen hier binnen valt. Vaak stelt men alleen een diagnose als het schildklierprobleem behoorlijk groot is. Ten tweede kijkt men alleen naar de werking van de schildklier zelf en niet naar bijvoorbeeld de omzetting naar het actieve schildklierhormoon T3.

Schildklierklachten

Schildklierklachten zijn problemen die kunnen optreden wanneer de schildklier niet goed functioneert. De schildklier is een vlindervormige klier die zich in de hals bevindt en verantwoordelijk is voor de productie van hormonen die de stofwisseling, groei en ontwikkeling regelen. Wanneer de schildklier te veel of te weinig hormonen produceert, kunnen verschillende symptomen en klachten optreden. Voorbeelden hiervan zijn vermoeidheid, gewichtsveranderingen, hartkloppingen, stemmingswisselingen en problemen met de spijsvertering. Er zijn verschillende aandoeningen die schildklierklachten kunnen veroorzaken, zoals hyperthyreoïdie, hypothyreoïdie, struma en schildklierkanker.

Schildklierklachten en -behandelingen

Uw schildklier produceert hormonen die helpen uw lichaamstemperatuur, metabolisme en andere functies te reguleren. Het doet dit door jodium uit de bloedbaan op te nemen. Uw arts kan u een test geven die meet hoeveel van dit jodium uw schildklier inneemt. Als het te veel is, betekent dit dat uw schildklier zijn hormonen niet correct produceert.

Zelf-onderzoek

Zelfonderzoek van de schildklier is een belangrijke manier om vroege schildklierproblemen op te sporen en uw gezondheid te verbeteren. Als een schildklierprobleem wordt gedetecteerd, kunt u bloedtesten en beeldvormingstests ondergaan om een diagnose te bevestigen. Gebruik de pads van je vingers en kijk naar elke lob van je schildklier voor een uitstulping of asymmetrische zwelling die je niet met je ogen kunt zien. Als u een knobbeltje hebt, maak dan onmiddellijk een afspraak met uw arts.

Als u nog andere vragen heeft, praat dan met uw arts of verpleegkundige.

Ze kunnen u helpen begrijpen waar u naar moet zoeken en uw vragen te beantwoorden. De meest voorkomende schildklierklachten zijn een gevoel van vermoeidheid en gewichtstoename. Deze symptomen worden geassocieerd met hypothyreoïdie en zijn een teken dat uw lichaam niet genoeg schildklierhormonen maakt. Schildklierproblemen veroorzaken ook een gezwollen schildklier en verandert soms in het metabolisme van uw lichaam. Deze problemen zijn vaak levensbedreigend en kunnen leiden tot hartaandoeningen als ze niet vroeg worden behandeld. U kunt ook een schildklier zelfonderzoek doen om te controleren op knobbeltjes op de schildklier. Op 60-jarige leeftijd heeft ongeveer de helft van alle mensen een schildklierknobbel, maar de meeste zijn niet kankerachtig.

Schildklierhalscontrole laten uitvoeren

De meeste knobbeltjes zijn onschadelijk en veroorzaken geen symptomen, maar de aanwezigheid van iemand kan nog steeds uw risico op schildklierkanker verhogen. Daarom wordt het aanbevolen om eenmaal per jaar een schildklierhalscontrole uit te voeren, zelfs als u geen andere symptomen heeft. Een nekonderzoek is geen vervanging voor een schildklier -echografie, die kan aantonen of uw knobbel groeit en andere symptomen veroorzaakt. De American Thyroid Association beveelt aan om om de drie jaar of vaker een echografie te hebben als u knobbeltjes op uw schildklier hebt. Tijdens een echografie steekt een zorgverlener een kleine naald in het vetweefsel dat uw schildklier omringt. Vervolgens wordt een speciale echografie -machine gebruikt om alle cellen in uw schildklier te tonen. Sommige experts zijn van mening dat zelfonderzoek een betere manier is om de schildkliergezondheid te controleren dan andere screeningstests. Het kan mensen helpen zich meer te controleren over hun schildklieromstandigheden en hen een beter idee te geven van hoe hun toestand vordert.

Bloedtesten

De schildklier is een vlindervormige klier in de nek die je metabolisme regelt, je lichaamstemperatuur regelt en je hart klopt. Een overactieve of onderactieve schildklier kan ervoor zorgen dat uw lichaam snel energie gebruikt (hyperthyreoïdie) of langzaam (hypothyreoïdie). Hyperthyreoïdie komt veel vaker voor dan hypothyreoïdie, maar je realiseert je misschien niet dat je het hebt tenzij je symptomen hebt zoals zweten, beven, gewichtsverlies en een onregelmatige hartslag. Als uw schildklier niet goed werkt, heeft u een test nodig om erachter te komen wat uw symptomen veroorzaakt. Artsen gebruiken vaak bloedtesten om uw schildklierhormoonspiegels te controleren. Ze kunnen de hoeveelheid schildklierstimulerend hormoon (TSH), thyroxine (T4), triiodothyronine (T3) en schildklierantilichamen meten.

Met behulp van deze tests kunnen artsen zien of u hyperthyreoïdie of hypothyreoïdie hebt.

Ze kunnen ook zoeken naar tekenen van schildklierkanker of andere aandoeningen, zoals auto -immuunziekten. Uw professional in de gezondheidszorg zal meestal eerst uw TSH meten, omdat dit het belangrijkste hormoon is om te beslissen of u een overactieve of onderactieve schildklier heeft. Als je TSH te laag is, heb je waarschijnlijk een onderactieve schildklier. Als je TSH te hoog is, heb je waarschijnlijk een overactieve schildklier. Je hebt symptomen zoals zweten, beven en gewichtsverlies. TSH-niveaus moeten lager zijn dan 0,4 milli-internationale eenheden van TSH per liter bloed, of MIU/L. Dit is het normale bereik voor volwassenen en kinderen. Het grootste deel van de T4 in je lichaam is een eiwitgebonden vorm die je lichaam niet kan afbreken, dus artsen zullen vaak gratis T4 meten. Je krijgt een speciale buis om een beetje bloed uit je arm te halen.

Personal trainer

Dietist